-------------- 1. bölüm ----------- 23 Kasım 1906’da Adapazarı’nda dünyaya geldi. İstanbul Erkek Lisesi’nin sonuncu sınıfında iken Bursa Lisesi’ne geçti, buradan mezun oldu. İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi’nde bir süre eğitim gördü. Ekonomi öğrenimi için İsviçre’ye gitti. Kısa süre kaldı ve Fransa’ya geçti. 3 yıl Fransa’da yaşadı. Yurda dönüşte ticaretle uğraştı. Bir süre Halicioglu Ermeni Yetim Mektebi’nde Türkçe grup dersleri öğretmenliği yaptı. Hikâyeleriyle tanindi. Yaşamını Şişli’de Bulgar Çarsısı’ndaki apartman ve Burgaz Ada’daki köşklerinde annesi ile geçirdi. Evlenmedi. Ölümünden sonra Burgaz Ada’daki evi müze haline getirildi. 11 Mayıs 1954’te sirozdan öldü. Annesi, ölümünden sonra "Sait Faik Hikâye Ödülü" oluşturdu. Olayı temel alan geleneksel öykü kalıplarını yıkarak Türk öykücülüğünde yeni yollar açtı. Şiirsel bir anlatım, gerçeği çeşitli durumlarıyla görünür kılan bir gözlem ve izlenim gücüyle kendisinden sonraki öykücülere önderlik etti. Çağdaş edebiyata katkılarından dolayı Amerika’daki Uluslararası Mark Twain Derneği’nin onur üyeliğine seçildi. -------------- 2. bölüm ----------- Sait Faik Abasıyanık (d. 23 Kasım 1906 – ö. 11 Mayıs 1954). Türk hikaye yazarı. 1906'da Adapazarı'nda doğdu. Kereste ticaretiyle uğraşan Mehmet Faik bey'in oğludur. Asıl adı Mehmet Sait'tir. İlköğrenimini Adapazarı'nda, ortaöğrenimini İstanbul Erkek Lisesi ve Bursa Lisesinde gördü. 1928-1930 yılları arasında İstanbul Üniversitesi, Türk Dili ve Edebiyatı bölümünde okudu. Babasının isteği üzerine iktisat öğrenimi için İsviçre'ye gitti ancak hemen buradan Fransa'ya geçti ve gerek doğal çevresi, gerek kültürel yapısıyla kendisine ilginç gelen Grenoble'da üç yıl kaldı (1931-1935). Grenoble'da sürdürdüğü dağınık yaşam tarzı nedeniyle babası onu geri çağırdı ve yüksek öğrenimini yarıda bırakarak yurda döndü. Türkiye'ye dönünce ticaretle uğraşmayı denedi, başarılı olamadı. Sadece yazılarıyla uğraşmaya karar verdi. Babasının ölümünden sonra (1939) onun bıraktığı gelirle annesiyle Burgaz Adası'ndaki evinde yaşadı. Hayatında yazmaya ara verdiği üç dönem oldu. Birincisi 1939'da babasının ölümü, ikincisi 1946'da kendisine siroz teşhisi konması, üçüncüsü ise 1951'de Kayıp Aranıyor romanının toplatılması. 1953 yılında Amerika'daki Mark Twain derneğine onur üyesi seçildi. 1954 yılında İstanbul'da, şimdi müze olan Burgaz adasındaki evinde (Sait Faik Müzesi) siroz hastalığından hayata gözlerini yumdu. Ölümünden sonra anısını yaşatmak için annesi tarafından adına bir öykü ödülü (Sait Faik Hikaye Armağanı) kondu. İstanbul'un eski hayatını anlatan hikayelerinde, geleneksel öykü kalıplarını kırarak, konu ve olaylardan çok, kısa zaman parçalarındaki dramı büyük başarıyla yansıtan hikayeleriyle tanındı. Ayrıca tüm dünyada bilinen Moupassant ve Çehov tarzı hikayenin yanına Sait Faik tarzını da eklemeyi başarmıştır. Ona asıl ününü getiren Burgaz adasından ve çevresinden kaynaklanan Rum balıkçıları, denizi, deniz kuşlarını, balıkları, doğayı konu edinen hikayeleri oldu. Ayrıca, şiirleri, röportajları ve bir de roman vardır. Abasıyanık, Türk Edebiyatında durum öyküsünün en önemli temsilcilerindendir. Eserleri Semaver, 1936 Sarnıç, 1939 Şahmerdan, 1940 Medarı Maişet Motoru(Birtakım İnsanlar), 1940 Lüzumsuz Adam, 1948 Mahalle Kahvesi, 1950 Havada Bulut, 1951 Kayıp Aranıyor, 1951 Son Kuşlar, 1951 Kumpanya, 1951 Havuz Başı, 1951 Şimdi Sevişme Vakti, 1953 Alemdağda Var Bir Yılan, 1954 Az Şekerli, 1954 Tüneldeki Çocuk, 1955 Mahkeme Kapısı, 1956 Açık Hava Oteli, 1980 Müthiş Bir Tren, 1981